گناهان چو بیماریند و مرض  

گناهان دردند , دوای آن طلب آمرزش از خدا وشفای آن باز نگشتن به گناه است.

گناهان چو بیماریند و مرض

تراگرعلاج است و درمان غرض

بود دارویش مغفرت خواستن

شفایش خود از جرم پیراستن

نقل از کتاب هزارگوهر منخب کلمات قصارنهج البلاغه ص 36

هرچیزی که برخلاف قانون و سنت الهی و خواسته خداوند باشد گناه تلقی می گردد, هیچ چیز دراین دنیا وکل کائنات بی هدف نیست وهمه چیز به سوی هدف خاصی درحرکت است . زندگی انسان براساس حکمت خاصی نهادینه شده است اگرکسی برخلاف آن هدف گام بردارد به مقصد نخواهد رسید , فرجام کارش گرفتاری و دربدری است , مصائب و آلام ورنجها و کربت ها دراثر عدم رعایت قوانین الهی است , تک تک مقررات الهی بخاطر سعادت و خوشبختی انسان است , اگر کسی فقط خودرا بخواهد وامکانات عالم را برای خود بخواهد ودررسیدن به آن به تلاش های بیهوده متوسل شود وزمین و زمان نشناسد وبخاطر منافع نامشروع خود به دیگران لطمه بزند وبه وظایف خود عمل نکند نتیجه اش به خودش برمی گرددگرچه به ظاهر توانمند است وبه مال و مقام و ثروت کذایی رسیده ودراوج قدرت تصنعی است ولی در باطن ناتوان و ذلیل است ودرغفلت عمیق بسرمی برد وبخاطر غرور و تکبروزیاده خواهی ازدرک ذلت وخواری خود عاجزاست, احوالش دردناک وروزگارش بازشتی و فلاکت سپری می گردد وسرتاسروجودش غرق درلجن است , به جز خوردن وخوابیدن وشهوت رانی مفرط به چیزی فکرنمی کند روزبه روز حاش بدتر است ودردهایش قابل شمارش نیست , گرچه ثروتمنداست , گرچه پست ومقام عالی دارد ودرمناطق خوش آب و هوای جهان کاخ و ویلای آنچنانی دارد وبا دستورات غلطش هزاران انسان بی گناه نابود می شوند ولی هرگز از زندگی لذت نمی بردو آرامش ندارد , درمان نهایی دردش ترک اعمال ننگین است , بعضی اعمال قابل جبران نیست , کشتارو خون ریزی قابل جبران نیست , حق الناس قابل جبران نیست , طلب آمرزش ازخداشامل گناهان مخصوص خدااست نه حق مردم , اگر کسی بدنبال آرامش است باید توبه واقعی کند وبدنبال گناه و اعمال زشت نباشد ودرحدتوان بدنبال رضایت مردم باشد , این کار برای حاکمان مستبد ودیکتاتوران خون ریز غیرممکن است .

+ نوشته شده در جمعه هفتم اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت 19:49 توسط علی روحی  |