ميدمد صبح

ميدمد صبح و کله بست سحاب       الصبوح الصبوح يا  اصحاب

شرح بیت 

سپيده سحری از افق دور دست آسمان به سوی زمين می دمد ، وهوای لطيف و لذتبخش همه وجود مارا فرامی گيرد .  و پرده های ابر تاريکی يکی پس از ديگری درحال رفتن است و می روند ،  ای دوستان ودمسازان و همراهان دلنواز لطفا شراب صبحگاهی را بياوريد  ، تادمی بنوشيم ومست گرديم ، و خويشتن را از عالم مادی به عالم ديگر سوق دهيم .  شراب نوشيدن در بامداد فرحبخش درروی چمنهای زيبا و آکنده از گلهای سرخ و سفيد دوست داشتنی و بسيار جالب و لذت آفرين است .  دراين بيت منظور از شراب نماز صبح می باشد ،  که عارف واقعی بعد از بيداری از خواب به طرف طبيعت جذاب می رود .  و درخلوتکده خود با خالق هستی به راز و نياز می پردازد .  و غليان شهوات دنيوی را در خود می کشد ،  و آنچنان غرق در وجد ونشاط الهی می گردد  ، که گوئی همه چيز را به فراموشی سپرده است ،  و فقط بخاطر يک چيز زنده است ،  و مست نور و تجليات الهی می گردد ،  و به دنبال دمساز و همراه خود می شتابد، و آنچه که با روح شاداب و لطيف او موزون است موسيقی دل انگيز و نغمه دوست داشتنی کلام خداوندی است ،  با شنيدن و قرائت کلام زيبای الهی دل او آرام می گيرد .  و تمام غمهای بيکران حيات دنيوی از وجودش زدوده می شود .  او عاشق واقعی است کسی که صددرصد به آفريننده عشق بورزد ،  هرگز از زندگی خسته و ملول نمی گردد  ، و کليه تنگناها ی ناشی از حرکت پديده های بيشمار هستی را باآغوش باز می پذيرد .  و درمقابله با سختی ها از خود ضعف و سستی نشان نمی دهد .  و با اتکا به قدرت لايزال الهی به آرامش واقعی نايل می گردد.