عشق الهی

عاشق چون پرده ای است که حجاب واقع شده است و باید که این حجاب از میان برخیزد، حجابی که مانع ظهور و تجلی معشوق است. برای اتصال به معشوق، عاشق باید خود از میان برخیزد. عاشق باید که از خود بیگانه شود و از بند زمان و مکان رها گردد تا مگر شایسته ی حضور درگاه معشوق گردد.

چون نباشد عشق را پروای او او چو مرغی ماند بی پر، وای او

+ نوشته شده در شنبه بیست و هشتم بهمن ۱۴۰۲ ساعت 9:28 توسط علی روحی  |