دست به جان نمی رسد

بركه توان نهاد دل تا زتو آستانمش

قوت شرح عشق تو نيست زبان خامه را

گرد دراميد توچند بسردوانمش

ايمني ازخروش دل گربه جهان دراوفتد

فارغي ازفغان من گربفلك رسانمش

آه و دريغ و آب چشم گرچه موافق منند

آتش عشق آنچنان نيست كه وانشانمش

هركه بپرسد اي فلان حال و دلت چگونه  شد

خون شد و دمبدم همي ازمژه ميچكانمش

عمريست زلف تو بوكه درازبينمش

جان منست لعل تو بوكه بلب رسانمش

لذت وقت هاي خوش قدرنداشت پيش من

گرپس از اين دمي چنان يابم و  قدردانمش

نيست زمام كام دل دركف اختيارمن

گربه اجل فرارسم زين همه وارهانمش

عشق تو گفته بود هان سعدي و آرزوي من

بس نكند زعاشقي تازجهان  جهانمش

ص 935ط سعدي

                ****

چندين سال است درگوشه اي به افقي  نظاره گرم و دوان دوان به سوي او دراوج انتظاردرحركتم و دستي به او وامي دارم و  درآن دم لحظه اي مي گشايم تا بدان رسم ، درپي دل سپردن به كسي هستم كه شايستگي آن  را داراست و قدرت و توانائي شرح عشق دروني از دايره زبان بدوراست و بايد ازطريق  ديگر به شرح و بيان آن پرداخت و دراطراف درگاه او اميد وافري براي من وجود دارد و  بطورمستمر چنين اميدي وجودم را نورافشاني مي كند ، اگرخروش دل درجهان درافتد و  اندكي آه و فقان را به سپهرگردون برسانم چه غوغائي برپا مي شود ، افسوس و هزاران  افسوس ، گرچه آه و گريه و اشك چشم موافق من است ولي آتش عشق را نمي توان به كسي  نشان داد ، دنياي عشق را قابل بيان دردنياي غير نيست ، دنياي غير توانايي و قدرت  درك عشق را ندارد ، شعله هاي سوزان عشق فقط دردل سوختگان آن جاري است اگركسي اين  احوال از من بپرسد به جز خون دل و چكاندن مژه چيزي براي گفتن نيست ، و عمري است كه  زلف تو ، لب لعلت ، بوي خوشت همدم من بود ، ولي قدر و ارزش آن را نيافتم اگر باز هم  به آن حالات نايل شوم از ته دل قدردان آن مي گردم و از اوضاع و احوال وارده به نحو  مطلوب بهره مي برم ، زمام كام دل دراختيارمن نيست و روز به روز مرا به جائي مي برد  و ازجائي باز مي دارد ، دراين حالت چگونه مي توانم آنچه كه دارم در آن لحظه لب به  زبان گشايم و آرزوي من فقط عشق تو و لحظه وصال است تازماني كه دراين جهان زنده ام  از جهان عشق و عاشقي دست بردارنيستم