سينه از آتش دل

سينه از آتش دل در غم جانانــه بسوخت        آتشی بود درين   خانه کــه کاشانه بسوخت

شرح بیت

غم جانگداز جانان آنچنان شور و آتشی در دل انداخت و سينه را سوزاند درخانه دل آتشی شعله وربود که کاشانه را سوزاند . دل می تپد آسايش و راحتی ندارد دراوج اعلا پرواز می کند و درپی اين است که به خواسته ها و تمايلات خود برسد اين دل احساسات و آرزوهای خاص خودرا دارد اگر نورمعشوق براو بتابد اورا به سوی خودش می کشاند و از غم های بيکران و بی ارزش دنيوی رها يش می سازد وشعله ای در او ايجاد می گردد که سوزشش فراگير و عالم گير است و همه وجود انسان را می سوزاند و انسان عاشق دلی سوزان دارد و دردرونش غلغله ای برپاست هيجان و غوغايي نهفته است اين سوزش با سوزشهای دنيای مادی فرق دارد آتش هيزم و ساير سوختنی هارا می سوزاند و خاکستر می کند ولی دل انسان شيفته را می سوزاند و گلستان می کند و در آن گلهای متلونی می کارد و آن را برای پذيرش معشوق مهيا می سازد آری تعلقات مادی و وابستگی های منحط و غيرمعقول دنيوی درسرشت و جبلت عاشق واقعی از بين می رود تا کاشانه ای سرسبز و زيبا و بدوراز وابستگی ها و منويات کاذب مادی برای عاشق حاذق بوجود آيد .