عزيزيم ديلن گـــز

باغداگولــه ديلن گز

غربتده خان اولـونجا

وطنينده ديلن گـــز

چرا وطن پرستي ، چرا وطن دوستي ، چرا رفاه و داشتن امكانات و داشتن جاه و مقام درغربت به پشيزي نمي ارزد ، چرا درعالم غربت و درمكان دور و بيگانه علي رغم داشتن امكانات بيشتر راحت و آسوده نيستيم ، به چه دليل دروطن خود احساس آرامش مي كنيم ولي درمحيط بيگانه مداوم دراضطراب و پريشاني بسر مي بريم ،  آري وطن جايي است كه مارا تربيت نموده و همه چيز دراختيار ما قرارداده است و مارا از بالفعل به بالقوه رسانده است و به آن عادت كرده ايم و همه چيزمان ازاوست ولي سرزمين بيگانه براي مان نا امن است و درديار غربت احساس امنيت نمي كنيم امكاني براي ثبات و پايداري و رشد و تعالي نيست ، زندگي درفقر و بي چيزي دروطن به مراتب بهتر است از زندگي در عيش و عشرت در سرزمين بيگانه ، آسايش و رفاه در محيط بيگانه همچون سرابي بيش نيست و زودگذر و سطحي است ، رفاهي كه از بيگانه به سوي آدمي سرازير مي گردد داراي هدف و منظور خاصي است ، انسان آگاه و متعهد به دنبال رفاه و آسايش كذايي بيگانگان نيست ، بنا به نظريه آگاهان وطن جائي است كه درآنجا ظلم و ستم و تبعيض و بي عدالتي نباشد اين نظريه مصداق عيني نداردو جهانشمول نيست بهترين راه رهايي ازگردونه فقر و نداري برنامه ريزي منطقي و داشتن ابتكار و خلاقيت است ، البته استثناعات را نبايد ناديده گرفت ، اگر ادامه زندگي دروطن بخاطر استبداد و خفقان غيرممكن باشد ناگزير به هجرت خواهيم شد و اين هجرت بخاطر خوش گذراني نيست بلكه بخاطر مبارزه و برنامه ريزي دقيق و منطقي است تا زمينه رهائي از استبداد فراهم گردد ، انسان عاقل و كامل علاقه خاصي به وطن دارد ، علاقه  داشتن به وطن كاري فوق العاده است ولي وطن پرستي محض ازجاهليت محض سرچشمه مي گيرد، انسان كامل به همه اسانها احترام مي گذارد و با همه ملل دنيا با تعامل و دوستي رفتار مي كند.